طرح تحقیقی بیمه های اشخاص

طرح تحقیقی بیمه های اشخاص

قسمتی از متن:

علل پیدایش، گسترش و تكامل بیمه‌های اشخاص

از آغاز پیدایش جوامع انسانی، بشر همواره در جستجوی تأمین جسمی، اقتصادی، اجتماعی و سیاسی خود بوده است. بیمه‌های اشخاص هم درست به همین دلیل یكی از ابداعات انسان‌ها برای به دست آوردن تأمین اقتصادی به حساب می‌آید.

از یك دیدگاه می‌توان بیمه‌های اشخاص را به چند بخش مهم تقسیم كرد كه هر یك از آن‌ها بالقوه آثاری مثبت یا منفی در جوامع بشری دارند. بیمه‌های اشخاص علاوه بر اینكه یك محصول به حساب می‌آید، در راستای تأمین نیازهای اولیه جوامع انسانی، در زمره‌ی خدمات مهم و قابل توجه نیز شمرده می‌شود.

ابنای بشر نیاز به تأمین دارند و این امر غریزی و شاخه‌هایی از ثبات و اطمینان اجتماعی است. شركت‌های بیمه با ارائه بیمه‌های اشخاص، زندگی انسان‌ها را ارزیابی نمی‌كنند؛ بلكه هدف اصلی و اساسی، ارزیابی و حراست از ارزش‌های اقتصادی زندگی انسان‌هاست. ارزش مادی و اقتصادی درآمد حاصل از كار و فعالیت یك انسان، تأمین‌كننده نیاز مادی او است كه انسان بدان متكی است. بنابراین، بیمه‌های زندگی، علاوه بر جنبه خدماتی و انسانی آن، می‌تواند نیازهای مالی و اقتصادی خانواده‌ها را نیز برطرف سازد.

بیمه‌های اشخاص یكی از شاخص‌های شناخته شده در سنجش تأمین و رفاه مردم كشورهاست و كشورهایی كه مردم آن به فراخور نیاز خود از این تأمین برخوردارند، با اطمینان و اعتماد بیشتری در برنامه‌ریزی، توسعه و گسترش جامعه خویش مشاركت می‌نمایند.

تاریخچه‌ی بیمه‌های اشخاص به چند قرن قبل باز می‌گردد. نخستین بیمه‌نامه، در زمان ملكه الیزابت اول صادر گردید كه به صورت یك بیمه «عمر زمانی ساده»[1] بود، و زندگی بیمه‌گذار را برای مدت یك سال تحت پوشش قرار می‌داد. آقای هارولد. ای. رایز[2] در كتاب «تاریخچه‌ی بیمه در انگلستان» می‌نویسد كه اولین بیمه‌نامه در 18 ژوئن 1583 صادر گردید كه زندگی آقای «ویلیام گیبونز»[3] را به مدت یك سال تحت پوشش بیمه‌ای قرار داده بود. سرمایه بیمه، معادل 3836 پوند بود كه نرخ حق بیمه آن 8 درصد و 16 بیمه‌گر هر یك به فراخور حال خود سهمی از آن را تقبل كرده بودند.

بیمه‌های اشخاص در مراحل بَدوی و ابتدایی خود بر پایه و اصول علمی و فنی و مبنی بر جداول حق بیمه و نحوه‌ی انتخاب ریسك پایه‌گذاری نشده بود و به همین دلیل، توسعه و گسترش و پیدایش «جدول مرگ و میر»[4]، نقطه عطفی در تاریخچه بیمه‌های اشخاص محسوب می‌گردد؛ زیرا با به كارگیری اصول علمی و فنی در بیمه‌ها و آن هم پس از تجارب حاصله طی چند قرن، اولین بیمه‌نامه در سال 1807 میلادی بر پایه و اساس همین معیارهای فنی صادر گردید.

در سال‌های آغازین پیدایش بیمه‌های اشخاص، صدور بیمه‌نامه بدون توجه به اصول پزشكی انجام می‌شد و صرفاً كافی بود كه شخص متقاضی در مقابل مدیران شركت بیمه ظاهر گردد و آن‌ها با مذاكره با وی و داوری ظاهری، خطر را ارزیابی كنند. در سال‌های بعد، پزشكان به جمع این مدیران اضافه شدند و ارزیابی خطر صرفاً بر اساس اظهارات متقاضی بیمه و از روی ظاهر وی انجام نمی‌پذیرفت.

به مرور زمان و با گسترش روزافزون بیمه‌های اشخاص، این روند ارزیابی غیرعملی و ناكافی به نظر می‌رسید و از سویی اهمیت معاینات كامل پزشكی به منظور گزینش و ارزیابی واقعی خطر، مورد توجه قرار گرفت و به همین دلیل، شركت‌های بیمه قبل از صدور بیمه‌نامه از متقاضی می‌خواستند تا درباره‌ی سلامتی خود از یكی از پزشكان گزارشی اخذ نماید.

به تدریج پرسش‌نامه‌هایی پزشكی شكل گرفته و كامل گردیدند و شركت‌های بیمه قبل از صدور بیمه‌نامه با ارزیابی دقیق اطلاعات مندرج در فرم‌های پزشكی و سابقه‌ی سلامتی فرد متقاضی و اعضای خانواده‌اش،‌ به بررسی دقیق خطر مورد بیمه پرداختند.

با توجه به اینكه تجارب به دست آمده در آغاز، خلأ مشهودی را بین اطلاعات موجود و اطلاعات مورد نیاز با واقعیت‌ها نشان می‌داد، به همین مناسبت پزشكان و «محاسبان فنی» به همكاری نزدیك و تنگاتنگ پرداختند. تحقیقات در مورد مرگ و میر، منتج به آمیزش و تركیب اطلاعات فنی ـ پزشكی گردید؛ كه در نهایت باعث به دست آمدن یك سری اطلاعات مفید در مورد عوامل مؤثر هر خطر شد و بیمه‌گران با دسترسی به این اطلاعات با اطمینان خاطر بیشتری به كار صدور بیمه‌نامه پرداختند.

بهتر است به طور خلاصه به نیاز انسان‌ها به بیمه‌های اشخاص اشاره‌ای كنیم. بررسی‌های انجام شده نشان می‌دهند كه معمولاً انسان‌ها به دلایل پنجگانه‌ی زیر به خرید بیمه‌های اشخاص اقدام می‌كنند:

1 ـ 1 نیاز اصلی و اساسی فیزیولوژیكی انسان،

2 ـ 1 نیاز به حفظ و حراست خود در قبال خطرهای خارجی،

3 ـ 1 نیاز به عشق، محبت و فعالیت‌های اجتماعی،

4 ـ 1 اقناع حس احترام نسبت به خویشتن،

5 ـ 1 خودآگاهی و تكامل.

عمدتاً خطرهایی را كه انسان در برابر آن‌ها آسیب‌پذیری بیشتری دارد، به دو نوع تقسیم می‌كنند:

الف ـ خسارات مالی،

ب ـ خسارات جانی.

بدیهی است كه انسان نمی‌تواند زمان بروز این گونه خطرها را پیش‌بینی كند. البته در عصر حاضر و با بهره‌گیری از فن‌آوری نو می‌توان در بعضی از مواقع بروز حوادث و سوانح طبیعی از قبیل توفان یا زلزله را پیش‌بینی كرد. اما آیا می‌توان از ضرر و زیان‌های مادی آن‌ها هم جلوگیری كرد؟ بلی، جلوگیری از ضرر و زیان‌های مادی این گونه حوادث بر عهده‌ی شركت‌های بیمه نهاده شده است كه این، همانا عصاره و مفهوم یا به عبارت دیگر، كاربرد بیمه است.

آیا راهی برای جلوگیری از مرگ، به ویژه مرگ‌های زودرسی و دور از انتظار وجود دارد؟ آیا هرگز فكر كرده‌اید كه مرگی زودرس می‌تواند چه عواقب اقتصادی ناگواری را به دنبال داشته باشد؟ در جوامع اسلامی، انسان‌ها با اتكال به خداوند متعال كمتر تمایل به خرید بیمه‌های اشخاص نشان می‌دهند و حال آنكه قادر مطلق، راه و چاه را در مقابل انسان‌ها قرار داده و راه‌های جلوگیری از مخاطرات، یا كاهش آن را به انسان‌ها آموخته است. یكی از راه‌های كم كردن مخاطرات یا بهتر بگوییم خنثی نمودن آثار منفی مرگ نابهنگام در جوامع انسانی، تأمین قابل ابتیاع از طریق بیمه‌های اشخاص است اگر حادثه‌ای ناگوار منجر به مرگ و از دست رفتن زندگی گردد، این بیمه‌های عمر است كه ضرر و زیان مالی و اقتصادی حاصل از آن را جبران می‌كنند. اما اگر حادثه منجر به از كار افتادگی یا نقص عضو گردد، غرامت تحت پوشش بیمه‌نامه حادثه یا درمانی، قابل پرداخت خواهد بود.

[1]. Temporary Assurance

[2]. Harold E.Rayaes: History of Brutish Insurance

[3]. William Gibbons.

[4]. Mortality Table